ഞാന്‍ 3rd sem എക്സാം കഴിഞ്ഞു വീട്ടില്‍ നില്ക്കുന്ന സമയം . ( എക്സാം കഴിഞ്ഞിട്ടു ഒരു മാസം ആയി ) . കൊറിയയില്‍ ലോക കപ്പു നടക്കുന്ന സമയം . സമയം ഒരു 7 മണിയായിക്കാണും കൊറിയ യുടെ മുന്നേറ്റം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ഫോണ്‍ .
ഇതേതു കോപ്പനാ ഈ സമയത്തു എന്നു മനസില്‍ പിരാകി കൊണ്ടു ചെന്നു ഫോണെടുത്തു.
മറ്റവനാ..കുടെ കിടക്കുന്നവന്‍ ... കിട്ടിയ പാടെ അവനെ കുറേ തെറി പറഞ്ഞു ...
പിന്നെ അവന്‍ വിളിച്ചത് കേട്ടു .. പിന്നെ അവന്‍ ഇതും കൂടി പറഞ്ഞു...
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ കൊറിയ യും ഇറ്റലിയും എല്ലാം പോയി ...
എല്ലാം നിര്‍ത്തി ഒന്നു കൂടി കാര്യം തിരക്കി.
" ഡാ നീ നിര്‍ത്തി പോയോ എന്നു HOD തിരക്കിയത്രേ . അവന്ടടുത്തു മുഴുവന്‍ ഫീസും കൊണ്ടു കൊടുക്കാന്‍ പറയാന്‍ "
"ഹും .... ചെന്നില്ലെങ്ങിലും വേണ്ടില്ല.. ഫീസ്‌ മാത്രം മതി ...പാണ്ടികള്‍ "
ഓഹോ അപ്പോള്‍ അതാണ് ഇവന്‍ ഈ ത്രിസന്ദ്യ സമയത്തു വിളിച്ചത് ....
അവന്ടടുത്തു തണുത്തിട്ടു...കാര്യം തിരക്കി ...
"കാര്യം സീരിയസ് ആണോടേയ്"
"നീ വാ ...വന്നു ഒന്നു മുഖം കാണിച്ചിട്ട് പോ"
" ശരി അങ്ങനെ തന്നെ.... "
എന്താ കാര്യം എന്നല്ലേ... 3rd semester എക്സാം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം അവിടെക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ലത്രേ ... വളരെ കൂടുതലോന്നുമായില്ലല്ലോ 25 ദിവസമല്ലേ ആയുള്ളൂ . അതിന് എന്താ ഇത്ര ചൊദിക്കാന്‍ . ... ഒളിച്ചോടിയതൊന്നുമല്ലല്ലോ ... ചെല്ലില്ലേ ..... ഹും ഒരു രസത്തിനു ഫുട്ബാള്‍ കാണാമെന്നു വെയ്ച്ചാല്‍ അതിനും ഈ പാണ്ടികള്‍ സമ്മതിക്കില്ല ... ഒരു സ്പോര്‍ട്സ്‌ മാന്‍ സ്പിരിറ്റും ഇല്ലാത്ത പാണ്ടികള്‍ ..... മനസ്സില്‍ പിരാകി കൊണ്ടു അടുത്ത ദിവസം എന്താ പറയേണ്ടത് എന്നു വിചാരിച്ചു കിടന്നുറങ്ങി...
പിറ്റേന്നു തന്നെ ഫുട്ബാള്‍ മോഹം ഉപേക്ഷിച്ചു..... രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ... കുളിച്ചു ( ഇല്ലെങ്ങിലും കുഴപ്പം ഇല്ലായിരുന്നു...എന്നാലും കളിയിക്കവിള വരെ പോകണ്ടേ ...) ....
ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്തു ..... ബസ്സ് കയറി ....
പക്ഷെ എന്തു പറയും .....
എന്തായാലും പോയി .....
വ്യാഴം ആണ് ദിവസം..
ചെന്നു .... "ലവന്മാരെ" കണ്ടു ചോദിച്ചു ..
" എപ്പടി... സംഭവത്തിന്റെ കിടപ്പുകള്‍ ....
" യേതായാലും ഒരു സെന്റി അടിക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ചു ....സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലേക്ക്‌ ചെന്നു......
HOD ഇല്ല അവിടെ ..... HOD യുടെ വലന്‍ കൈയി പിടിച്ചു.... പാക്കരന്‍ .. ( പേര് ഭാസ്കരന്‍ എന്നാ.... )അങ്ങനേ വീട്ടില്‍ വല്ലൃ പ്രോബ്ലെംസ് ഒക്കെയാണെന്നു ധരിപ്പിച്ചു ......
അങ്ങെനെ അര മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ HOD വന്നു ....
കണ്ട ഉടനേ " അല്ല.... ഇതാരു ....നീ നിര്‍ത്തി പോയന്നാണല്ലോ ഞാന്‍ വിചാരിച്ചത്... എന്തു പറ്റി..ഇന്നു ഇറങ്ങാന്‍ ....."
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ...
"സാര്‍ ...വീട്ടില്‍ ആ.. പ്രോബ്ലം ..ഈ പ്രോബ്ലം എന്നൊക്കെ....ഒരു വിധം വിശ്വസിപ്പിച്ചു.. "
എന്നിട്ട്.... പതുക്കെ...
"സാര്‍ എനിക്ക് ഒരു ആഴ്ചയും കൂടി ലീവ്‌ വേണം "
" അപ്പിടിയാ"
"ആമ സാര്‍ "
" നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യു ..പോയി ഒരു വെള്ള പേപ്പറില്‍ ലീവ്‌ എഴുതി തന്നിട്ട് പൊയ്ക്കോ "
മനസില്‍ ഒരായിരം ചിരി വന്നെങ്ങിലും ..... അടങ്ങി നിന്നു....
" ശരി സാര്‍... ഇപ്പം കൊണ്ടു വന്നു തരാം "
അങ്ങനേ വലിയ മല ഇറക്കി വെയ്ച്ച സന്തോഷത്തില്‍ പോയി ലീവ്‌ എഴുതി കൊടുത്തിട്ട്... അവന്മാര്‍ക്കു ഒരു ഇളിയും കൊടുത്തിട്ട് ..ഞാന്‍ അടുത്ത ബസ്സ് കയറി .. വീട്ടില്ലേക്ക് അങ്ങനേ ബാക്കിയുള്ള കളികളും ഫൈനലും കണ്ടിട്ടേ ഞാന്‍ 4th സെമസ്റ്റര്‍ ജോയിന്‍ ചെയ്തുള്ളൂ .... ...
2007, ഡിസംബർ 11, ചൊവ്വാഴ്ച
ഫുട്ബാളും പിന്നെ വലിയ മലയും ...............
2007, നവംബർ 30, വെള്ളിയാഴ്‌ച
വീണ്ടും എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി ...തമാശയല്ല ഇത്തവണ സീരിയസ് ആണ്
വീണ്ടും ബ്ലോഗില്‍ സജീവമായി തുടങി. ഇനി മുതല്‍ ആഴ്ചയില്‍ ഒരു ബ്ലോഗ് കാണും . രണ്ടു ബ്ലോഗും കൂടി ആരംഭിക്കാന്‍ തുടങുകയാ . ഒന്നു ഫോട്ടോ ബ്ലോഗ് പിന്നൊന്നു നുറുങുകള്‍ . നമ്മള്‍ കേട്ടു മറന്ന തമാശകള്‍ , ഈമെയിലില്‍ കൂടി വരുന്ന നുറുങുകള്‍ ..എല്ലാം കോര്‍ത്തിണക്കി ഒരു ബ്ലോഗ് .
2007, ജൂലൈ 9, തിങ്കളാഴ്‌ച
വീണ്ടും സര്‍ഗപ്രക്രിയ... എന്തരാവുമോ എന്തോ
ഞാന്‍ ഒരു തിരോന്തൊരത്തുകാരന്‍. പഠനം അങ്ങനെ അതിന്റെ വഴിക്കു പോയി അവസാനം കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മായിക ലോകത്തു കണ്ണു ചിമ്മി വന്നു നിന്നു. അദ്ഭുത ലോകം കാണുന്ന ബാലനെ പോലെ.
ഈ ബ്ലോഗ് ന്റെ കണ്ടുപിടിത്തം ഏതായാലും അനുഗ്രഹമായി. എന്താണെന്നു അല്ലേയ്‌. പറയാം. പണ്ടു എന്നാല്‍ വളരെ പണ്ടൊന്നുമല്ല. കോളേജ്‌ ജീവിതത്തില്‍. പ്രീഡിഗ്രീ സമയം.. ഞാന്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ വായനശാലയിലുള്ള മുഴുവന്‍ പുസ്തകവും വായിച്ചു തീര്‍ന്നു നിക്കുന്ന കാലം.ഞാനും അക്കാലതു എഴുത്തുകാരനാവാന്‍ വേണ്ടി എഴുതി..കുറേ എഴുതി..1-2എണ്ണം മനോരമ സന്‍ഡെയ്‌ സപ്പ്ലിമെന്റിലേക്കു അയച്ചു കൊടുതു. അതു പോലെ മാത്രുഭുമിയിലും. പക്ഷേ, മനോരമ അതു മടക്കി അയച്ചു തന്നു സന്മനസ്സു കാട്ടി.പിന്നീടാണു മനസിലായതു അവിടത്തെ ചവട്ടുകുട്ടയില്‍ പോലും സ്ഥാനം ഇല്ല എന്റെ കഥക്കെന്നു,കൂടെ ഒരു കുറുപ്പും. "കഥ നന്നായിട്ടുണ്ടു പക്ഷെ ഇപ്പോല്‍ പബ്ലിഷ്‌ ചെയ്യാന്‍ നിര്‍വാഹം ഇല്ല എന്നു" മനസ്സു നിറഞ്ഞു.കഥ നന്നായി എന്നു പറഞ്ഞല്ലോ.പിന്നെ മനസിലായി വേറൊന്നും പറയാന്‍ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടു അങ്ങനെ പറഞ്ഞതാണു എന്നു.മാത്രുഭുമി അതു ചവറ്റു കുട്ടയില്‍ ഇട്ടിട്ടു കത്തിച്ചു കളഞ്ഞു കാണും.കപ്പലണ്ടി എങ്ങാനും പൊതിഞ്ഞു അതു ആരെങ്ങിലും വായിച്ചു പോയാലോ. ആയ്യയ്യോ അവന്റെ കാര്യം പോക്കു തന്നെ, ഇവനൊന്നും വീറെ ജോലിയില്ലേയെന്നു വിചാരിച്ചു കാണും...ഏതായാലും മറുപടി തന്നു വിഷമിപ്പിച്ചില്ല.പകരം പ്രതീക്ഷ തന്നു എന്നെങ്ങിലും പ്രസ്ധീകരിക്കും. എവിടന്നു... പിന്നെ അതു മറവിയിലേക്കു ആഴ്‌ന്നു. തിരസ്ക്കരണം ആണു അതെന്നു അറിഞ്ഞു തന്നെ പിന്നേയും എഴുതി..കവിതയും കഥകളും നോവലുകളും എഴുതി തുടങ്ങി.ചിലതു തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ നിന്നു മറ്റു ചിലതു പകുതി വഴിയായി.ഏതായലും ഒന്നും ദൈവം സഹായിച്ചു മുഴുവനാക്കിയില്ല.പിന്നേയും പിന്നേയും എഴുതുവാനുള്ള മോഹം എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉറങ്ങി കിടന്നെന്നു വേണം കരുതാന്‍.. പക്ഷേ ഡിഗ്രീ ആയപ്പോഴേക്കും എഴുത്തില്‍..വായനയില്‍ ഉള്ള ആ പഴയ കംബ്ബം ഒക്കെ അങ്ങു പോയി.പിന്നെ കൂട്ടുകാരുമൊത്തു കറങ്ങി നടപ്പായിരുന്നു ജോലി.. സംഭവ ബഹുലമായ പ്രിഡിഗ്രീയും പിന്നെ 1.5ഇയര്‍ ന്റെ ഡിഗ്രീ പഠനവും.അതു കഴിഞ്ഞു കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മായിക ലോകത്തില്‍ അകപെട്ടതും എല്ലാം എല്ലാം ഒരു കൊച്ചു സ്വപ്നം പോലെ ഇപ്പൊള്‍ തോന്നുന്നു. അതു പിന്നെ ഞാന്‍ പറയാം. ഏതായാലും പിന്നെ എഴുതുവാനുള്ള സാഹസം കാണിച്ചില്ല ഇന്നു വരെ...ഇന്നു ഞാന്‍ വീണ്ടും എഴുതുംബോള്‍. അതില്‍ ഒരു വെയ്ത്യാസം മാത്രം.എന്തന്നല്ലെ? അന്നു പേന കൊണ്ടു സര്‍ഗപ്രക്രിയ നടത്തുന്നു, ഇന്നു അതു കീബോര്‍ഡിലേക്കു മാറിയിരിക്കുന്നു..
പിന്നെ ഇതു കുറച്ചു എതാര്‍ഥ ജീവിതവുമായി അടുത്തു നിക്കുന്നു എന്നൊന്നും ഞാന്‍ പറഞ്ഞു സാഹിത്യകാരനാവുന്നില്ല. പക്ഷേ ഇതുവരെയുള്ള ജീവിതത്തില്‍ കണ്ടതും കേട്ടതും ആണു ഞാന്‍ ഇവിടെ കുറിക്കുന്നതു.അപ്പൊള്‍ ഒരു ലൈഫ്‌ ടച്ചിംഗ്‌ കാണുമായിരിക്കും.അങ്ങനെ കഥകള്‍ മാറി..നടന്ന സംഭവങ്ങളിലേക്കു... ഒരു ശരാശരി മലയാളിക്കു പറയാന്‍ ഒരുപാടു കഥകള്‍ അവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ തന്നെയുണ്ടു. കൊച്ചു കൊച്ചു തമാശകള്‍, നുറുങ്ങുകള്‍, കൂട്ടുകാരോടൊത്തു ചിലവഴിച്ച നിമിഷങ്ങള്‍, സംഭവിച്ച നല്ല വിഷേശങ്ങള്‍ , പിന്നെയും പിന്നെയും കുറച്ചു ഓര്‍മകള്‍... അങ്ങനേ പ്രിയപെട്ടവരേ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ മേലങ്കിയണിയുകയാണു.നിങ്ങളുടെ അനുഗ്രഹത്തോടെ ബ്ലോഗിനെ നമിച്ചുകൊണ്ടു ഞാന്‍ തുടങ്ങട്ടേ. ബ്ലോഗായ നമ....
2007, ജൂൺ 20, ബുധനാഴ്‌ച
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റുകള്‍ (Atom)
പോസ്റ്റുകള്‍
